Kun je vanaf nu niet gewoon kijken of je muziekje legaal is door tegen een kleinere database met rode muziekjes te screenen? Een reeksje van acht natuurlijke getalletjes screenen tegen een database van 300 miljoen reeksjes van hetzelfde datatiepe moet een koud kunstje zijn. En als het er niet in staat is het dus groen en Public Domain en dan mag het.
Hoe verdienden musici vroeger eigenlijk geld, toen er nog geen autersrecht was? Volgens mij kregen ze gewoon een salaris van de koning, om als pronkstuk door het paleis te banjeren om indruk te maken op staatsbezoekers, of ze kregen geld van rijke ouders die hun kinderen bij een pianoleraar wilde dumpen.
Vroegah werden uitvoeringen betaald. Daarna ook bladmuziek. De huidige regelgeving is nog immer beschreven in termen van bladmuziek. Muziekregistraties zijn nog altijd apart geregistreerd van de bladmuziek. Bladmuziek kent uitgevers, ook als je de bladmuziek niet kunt kopen. Dus zo ging dat met muziek na de uitvinding van de boekdrukkunst, en voor de uitvinding van radio.
Uitvoerenden worden betaald door de zaal die hun muziek ten gehore brengt. Het is deze zaal die de rechten afdraagt aan de componisten. Om niet alles te hoeven uitzoeken, betalen zalen, kroegen, winkels, sportscholen, etc. allemaal bulk-tarieven. Het binnenkomende geld wordt dan verdeeld over de componisten. Verkoopcijfers bepalen deze verdeling, dus geld dat naar lokale songwriters zou moeten gaan, gaat naar Marco Borsato's schrijvers, b.v. En omdat klassieke muziek zielig is en niet zo goed verkoopt, krijgen klassieke componisten 8x zoveel, en jingles 0.25x zoveel.
Toen de platen op de markt kwamen, waren het de bladmuziekuitgeverijen die hun zaken mis zagen lopen. "Ja, als iedereen een plaat kan spelen, dan hebben ze onze bladmuziek niet meer nodig! Betalen!"
Toen ging de radio plaatjes draaien. "Ja, als de mensen die muziek gratis horen, dan kopen ze onze platen niet meer. Betalen!" "Ja, maar zonder radio-exposure kopen jullie platen niet, dus wij maken reclame", zeiden Amerikaanse radio-stations, dus die betalen niet.
Platenmaatschappijen zijn investeringsmaatschappijen, de uitgevers halen dat geld weer binnen. Uitgevers gaan tussen de componist en de verdeling van de poet in zitten. Ze romen geld af van de royalties. Eerst alles wat de platenmaatschappij investeerde. "Ja, was een leuke studio, jongens. Maar jullie deden er wel lang over, dus de rekening was pittig." Als dat terugbetaald is, dan, vangt de publisher nog immer een bepaald percentage van de royalties. Ook aan het afdrukken van teksten in de hoes, bijvoorbeeld. Daarom staat er bij je eigen teksten "Lyrics printed with kind permission". Als je geld wil verdienen aan muziek, dan moet je publisher worden.
Publishers verdienen meer als je muziek gebruikt wordt onder films enzo, dus zij zijn het die lopen te hoereren met je muziek. Als een publisher het voor elkaar krijgt dat je niemendalletje het thema van F.r.i.e.n.d.s wordt, dan ben je binnen. En de publisher ook.
Eigenlijk zou er een stream moeten lopen in de VS die alle mogelijke muziek streamt. Als de melodie dan bestaat, dan is het toeval, maar wel gratis reclame. Als de melodie nog niet bestond, dan wordt deze publiek domein. Toon maar aan dat een melodie NIET publiek domein is, aanklagert!
1. Toxteth commented on 2020/2/15, 9.23 h:
Geniaal!
Helaas niet kunnen luisteren: de te verwachten downloadtijd per 1 deel van 2 TAR-archieven is ongeveer 9 dagen.
Losse nummers in een BitTorrent distributie?