4650. Submitted on 2011/11/16, 12.00 h by :
Klein eiwitje maakt tandbederf ding van het verleden
Het gebruik van antibiotica om tandbederf tegen te gaan is een no-no in de medische wereld. Elke dag een pilletje en je helpt je complete mondflora (en wellicht ook flora elders in je maag-darmkanaal) om zeep. Om maar te zwijgen van de onvermijdelijke antibioticumresistentie. Na een paar maanden zouden onze monden bevolkt raken met MRSA's, ESBLs en EHECs. En dus is het elke dag flink pulken/flossen/schrobben geblazen, met tandenstokers, draden en een pasta van zeep en fluorzouten. #sleur
Een specifiek antibioticum tegen de tandbederfboosdoener Streptococcus mutans zou een gouden greep zijn. Die greep werd 6 jaar geleden gedaan. Een feromoon-achtig peptide, C16G2, bleek effectief tegen S. mutans, zowel in de groeifase als in biofilm (tandplak). Na zes jaar sleuteleneen aminozuurtje veranderen hier, eentje weghalen daarheeft hetzelfde team het peptide gemodificeerd, resulterende in de peptide-mutant IMB-2, dat ook goed werkt bij lage pH (dus ook in uw zure mond) en bij hoge zoutconcentraties (zoals in de aanwezigheid van flinke hoeveelheden natriumfluoride). Het resultaat is een mondspoelmiddel dat effectief S. mutans aanpakt, maar niet toxisch is voor andere mondbacterin en daarmee wellicht een einde maakt aan tandbederf. Het schrobben zal er nog wel even in blijven, al is het maar om van die stukjes leverworst tussen te tanden af te komen, maar veel tandartsen kunnen binnen niet afzienbare tijd hun praktijken opdoeken.
Dat gaan we vieren met een flinke zak Haribo!
1. erik commented on 2011/11/16, 13.12 h:
Goed nieuws! Kan niet wachten. Helpt dat dan ook tegen tandsteen zodat je niet meer naar die sadistische mondhygieniste toe hoeft?