2549. Submitted on 2007/8/29, 16.18 h by :
De House Code
The A Team, iedereen kent de formule: hardwerkende, goudeerlijke amerikaanse ondernemer en diens rondborstige dochter worden belaagd door lieden met expansiedrift die een en ander op aggressieve wijze willen overnemen. De eerlijke ondernemers stappen niet gratis naar de lokale arm der wet maar kiezen voor de betaalde hulp van een clubje bij verstek veroordeelde oorlogsveteranen. De eerste ontmoeting vind plaats bij een publieke gelegenheid. Hannibal, immer verkleed als oude zwerver legt het eerste contact, waarna de details in groepsverband worden uiteengezet in een Charlie's Angels-achtige woonkamer zonder luidsprekertje. Vervolgens gaat het team bij de vijand op bezoek, Hannibal, met sigaar in bek, provoceert de baas van de slechteriken met het aan diggelen slaan van een dure chinese vaas en een paar salvos in de lucht. Vervolgens verkleedt Face zich als generaal en verschaft zichzelf toegang tot het gesticht om zijn compaan Murdoch te bevrijden (voor de zoveelste keer), krijgt BA een glaasje melk met slaapmiddel (hij trapt er elke keer weer in) en wordt BA in een helicopter gesjord en ergens heengevlogen. Daarna wordt het volledige team gevangen genomen door de slechteriken en in een loods opgesloten. De loods staat vol olievaten en een aftandse edoch functionele schoolbus met volle tank en niet te vergeten met een complete set las- en snijbrandapparatuur waarmee met veel drum- en tromgeroffel een pantservoertuig in elkaar wordt geknutseld. En er liggen weer staven dynamiet. Tenslotte is er de apotheose met veel geschiet en hevige ontploffingen waarbij jeeps door de lucht tuimelen, maar waarbij nooit gewonden vallen. De slechteriken worden aan een paal gebonden zodat de immer achter het net vissende kolonel Decker het vuile inrekenwerk kan doen. Het A team weigert vervolgens de gage (waar ze hun brood mee verdienen al die jaren is me nog steeds een raadsel) en iedereen leeft nog lang en gelukkig. Einde episode. Ik heb hier vroeger van gesmuld als kind.
Tegenwoordig smul ik van Greg House, gespeeld door Hugh Laurie in de serie House. Ik heb een DVD-boxje met seizoen 2 in huis gehaal en alle 24 afleveringen bestudeerd. Ook hier meen ik de formule van te hebben achterhaald: in een huis vol mensen die plezier hebben wordt er iemand duizelig, valt om en begint hevig te schokken en te bloeden en te poepen. Vervolgens zien we House wakker worden, zich in zijn verkreukelde shorts naar het koffiezetapparaat strompelen terwijl hij zijn eerste handvol pijnstillers naar binnen slokt. De telefoon gaat, House hoort een lijstje met symptomen aan, sluit een weddenschap af over de kleur onderbroek van de patiënt en stelt een reeks hoogst onwaarschijnlijke behandelmethoden voor waarvan achteraf zal blijken dat deze het leven van de patiënt hebben gered. Zijn team van artsen zit klaar in de vergaderkamer als House binnenhakkelt. House blaft zijn werknemers wat af en jaagt er een weg van zijn whiteboard, schrijft wat diffferentaaldiagnostische kreten op het bord en vraagt iedereen mee te denken. De donkere dokter roept 'Lupus'. House neemt nog een handvol pillen en smijt de reuzentennisbal naar iemands hoofd, sluit de gordijnen om de door het raam loerende, achterdochtige bazin het uitzicht te ontnemen. De patiënt wordt volgepompt met antibiotica en immuunsysteemonderdrukkers en uit alle hoeken en gaten worden biopten genomen. Dan is het tijd voor een consult met een grappige patiënt. Deze heeft een ziekte waarvoor deze zich schaamt, namelijk een tuinschaar in het rectum, en blijft om de hete brij heen draaien. Met Sherlock Holmes-achtige deductie zet House de patiënt te kakken, schrijft een receptje voor aambeienzalf en gaat op het dak van het ziekenhuis lunchen met zijn collega de oncoloog. Ze wisselen wat diepzinnigheden uit, waarna House wordt opgepiept. De ernstige patiënt krijgt overal paarse vlekken, de nieren schakelen zichzelf uit en dus wordt de OK klaargemaakt voor een levertransplantatie. De lever met de juiste histocompatibiliteitsantigenen is in een oogwenk aanwezig. Moeilijke latijnse woorden worden doorgestreept op het whiteboard en het team is radeloos. House stuurt daarom twee van zijn duurbetaalde artsen eropuit om te gaan inbreken in het huis van de patiënt. Daar vinden ze, beneden in de SM-kelder, een kast vol chemicaliën die uiteindelijk niets te maken hebben met de ziekte. De oorzaak komt uit totaal onverwachte hoek: een eng, uit een ver land geïmporteerd insect dat zich bij voorkeur nestelt in de schaamstreek. De verkeerde behandeling, het afzetten van de rechterarm, wordt op het laatste nippertje voorkomen en het insect wordt met een tang verwijdert. De patiënt wordt genezen verklaard en mag het ziekenhuis verlaten. Tenslotte zien we House, nog steeds doodongelukkig, maar wel wijzer, peinzend in zijn bureaustoel, 's avonds laat als iedereen al naar huis is. En dan pakt hij toch maar weer een pil. Smullen!
1. Oersoep commented on 2007/8/29, 16.34 h:
Dat maakt het zulke succesvolle etenstijd series. Je kunt aan de scene zien hoe lang de aflevering al bezig is en wat er al gebeurd is en wat nog niet.
Dat maakt Lost en Heroes zo slecht: Er gaan karakters dood en er komen nieuwe bij en zo. Er zit gewoon geen structuur in.